Adriana (Adrie) Elisabeth Schipper ging tijdens haar leven meerdere keren met de Rode Kruis Ambulance mee. Tijdens diverse oorlogen verpleegde ze aan het front gewonde soldaten. Voor haar moed en professionaliteit ontving ze in 1937 de prestigieuze Florence Nightingale Medaille.
Adrie Elisabeth Schipper ging tijdens haar leven meerdere keren met het Rode Kruis mee. Tijdens diverse oorlogen verpleegde ze gewonde soldaten aan het front. Voor haar moed ontving ze in 1937 de prestigieuze Florence Nightingale Medaille.
Adriana (Adrie) Elisabeth Schipper werd geboren op 23 maart 1875. Ze wilde onderwijzeres worden, maar haar zieke moeder, die ze als jong meisje moest verplegen, vond haar bijzonder geschikt voor het verpleegstersberoep. Ze begon haar loopbaan als leerling-verpleegster bij de Rode Kruisopleiding van het Gemeente Ziekenhuis in Rotterdam. Om deze opleiding te volgen werden er speciale eisen gesteld. Zo moesten leerling-verpleegsters verschillende talen spreken en was er veel aandacht voor chirurgische verpleging. Deze eisen waren nodig, omdat de opleiding speciaal gericht was op het bieden van hulp in oorlogstijd. Tijdens haar opleiding besloot Adrie de opleiding tot wijkverpleegster te gaan volgen.
Adrie Schipper hield deze radiotoespraak tijdens 'Het vrouwenhalfuur' van woensdag 7 april 1937. In de speech vertelt ze over de ontwikkeling van de moderne ziekenverpleging.
Het Algemeen Handelsblad van 12 juni 1937 berichtte in een bijlage over de Florence Nightingale Medaille van Adrie Schipper.
In 1899 brak de oorlog uit tussen Engeland en Transvaal en Adrie Schipper sloot zich aan bij de Nederlandse Ambulance. Haar oom, bestuurslid van het Rode Kruis, zei: ‘Je moet maar naar Zuid-Afrika, met de ambulance mee!’.
Na haar tijd aan het front in Pretoria keerde ze, met een tussenstop in Portugal, terug naar Nederland en werkte een tijdlang in de Amsterdamse wijkverpleging. Maar het buitenland beviel Adrie goed, dus vertrok ze in 1905 naar Parijs, waar ze directrice werd van een chirurgische kliniek. In 1912 vroeg het Rode Kruis Adrie om opnieuw mee te gaan met de ambulance. Deze keer naar Griekenland, waar ze gewonde soldaten verpleegde.
Na de Eerste Balkanoorlog reisde Adrie Schipper af naar Frankrijk waar ze het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog meemaakte. Ze bood het Franse Rode Kruis haar diensten aan, maar daar bleek voor haar geen plaats te zijn. Toen sloot ze zich aan bij de Amerikaanse Ambulance in Frankrijk. Ze werkte vlak achter het front. De ellende die ze hier aantrof, overtrof alles wat ze eerder had meegemaakt. De soldaten die slachtoffer werden van de gifgasaanvallen, maakten diepe indruk op haar. Na de oorlog keerde ze terug naar Rotterdam, waar zij hielp bij de uitwisseling van Duitse en Engelse krijgsgevangenen.
Adrie Schipper had altijd veel bewondering voor Amerikaanse verpleegsters. Het viel haar op hoe deskundig deze pas gediplomeerde verpleegsters zich gedroegen. Ze moesten wel een hele goede, op de praktijkgerichte opleiding hebben gehad. Daar wilde ze meer over weten en in 1922 vertrok ze, geheel op eigen initiatief en eigen kosten, naar Amerika. Hier volgde ze enkele maanden een cursus over het onderwijs aan verpleegsters op Columbia University. Deze ervaring gebruikte ze later in haar werk als docente, als waarnemend directrice van het Stads- en Academisch ziekenhuis in Utrecht, in de functie van directrice van de Amsterdamse wijkverpleging en als directrice van het bureau voor particuliere verpleging het Witte Kruis.
In het tijdschrift 'Moeder' van april 1950 staat een interview met Adrie Schipper. In ‘Een verpleegstertje trok de wereld in’ vertelt Adrie over haar werk als verpleegkundige.
De voor jou geselecteerde dossiers verschijnen naast elkaar. Je kunt via het pijltje in de rode balk aan de zijkant van het dossier verder klikken.